Intussen is Vakwerk in Den Helder begonnen met de kompaspaal en de eerste lantaarn.
De volgende stap is het aanhelen van het dek en het verschervend laten lopen van de naden tussen de achter elkaar liggende dekdelen. Zie ook de foto, waarop het storend is, dat het lijkt alsof er een luik ligt.
De boot gaat verder afgemaakt worden en misschien wel dit jaar te water gelaten.
Jan Klootwijk had een prachtige foto van het 15 cm kanon, dat aan boord heeft gestaan, inclusief het affuit! Er IS dus nog ergens zo’n kanon! Maar waar? Wie helpt???
Masten, stengen en beslag worden daar op elkaar pas gemaakt.
En aan dek worden de bevestigingspunten zoals de puttingijzers voor het staande want aangebracht.
Hij zat zo vast in zijn spoor, dat er met 6 ton (zwaaiend) getrokken moest worden om de 3 ton zware mast los te krijgen.
Het resultaat ziet er wat kaal uit. Maar: reculer pour mieux sauter, zegt de Fransman.
Op de foto: Frits van Boetzelaer van Mennens en Ben Mooiman van de Bonaire bezegelen het contract.
Hij vindt, dat hij nog nooit zo’n mooie opdracht heeft gehad.
Tekeningen voor de deklichten en trapafgangen worden gemaakt. Het dakje over de boeg is gedemonteerd.
De mannen van de school de Spinaker hebben, onder leiding van Tony, alle tijdelijke deklichten gemaakt, zodat het dek helemaal waterdicht is. Het schip ziet er al heel anders uit.
Peter kijkt met ontzag naar zijn timmerwerk.
Het boeisel wordt aangebracht.
De tuigploeg van Mennens onder leiding van Chris Damen heeft de hoofdtouwen en stagen uitgemeten, en is begonnen met het aanbrengen.
Dat levert spectaculaire plaatjes op.
Op 1 oktober was de “doos” in elkaar maar nog niet afgelast.
De schoorsteenoploop wordt straks benut als technische ruimte. Vandaar de enige, bij de restauratie tot nu toe, niet originele toevoeging: het montageluik.
Nadat eerst het Marine Museum zo’n bijzondere voortstuwer had gekregen is er bij het Marin een tweede exemplaar gemaakt, dat nu onder de Bonaire gehangen gaat worden. Het is een model op ware grootte en zal een belangrijke aanwinst voor de Bonaire zijn.
Vooral omdat juist de Mangin-schroef in het ophaalbare schroefraam zo’n bijzonder kenmerk is van de schepen van die tijd is deze schroef ook historisch gezien een waardevolle aanvulling.